Rusza akcja wolne przewodnictwo turystyczne

[Lechu]

ja bym jakoś wyciszyła Twoje emocje, ale jeszcze nie mam pomysłu

Nie ma takiej potrzeby. Nie ma emocji a tylko satysfakcja, że zmiany dostosowujące polskie prawo do norm unijnych są nieuchronne, a dzięki licznym protestom środowisk turystycznych m.in. MSWiA przygotowało już nowelizację Rozporządzenia => http://bip.mswia.gov.pl/portal/bip/69/860
Z Rozporządzenia znika kuriozalny zapis: "Wycieczki piesze lub narciarskie na terenach górskich, leżących na obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody oraz leżących powyżej 1000 m n.p.m., mogą prowadzić tylko górscy przewodnicy turystyczni."

[krajka]

§ 3. 1. Za odpowiednie wyznaczenie i oznakowanie górskich szlaków turystycznych oraz umieszczenie i konserwację znaków odpowiadają jednostki samorządu terytorialnego, a na terenie parku narodowego dyrektor parku.

Jeżeli tak będzie w rzeczywistości - to po co w ogóle przewodnicy w górach.

§ 4. 1. Osoby fizyczne uprawiają sport, rekreację ruchową i turystykę górską na własne ryzyko i własną odpowiedzialność.

Mowa o osobach fizycznych - ale nie doczytałem się, że własne ryzyko i odpowiedzialność dotyczy zorganizowanych grup 10 osobowych (i więcej) wędrujących powyżej 600 m npm.

[ Dodano: 2008-03-05, 20:35 ]

MSWiA przygotowało już nowelizację Rozporządzenia

Tylko, że to było za rządu PiS&Samoobrona&LPR [PROJEKT z dnia 26.03.2007 r.]
Aktualizacji do wyborów nie było - a obecny rząd PO&PSL tej nowelizacji nie powtórzył.

[Lechu]

§ 3. 1. Za odpowiednie wyznaczenie i oznakowanie górskich szlaków turystycznych oraz umieszczenie i konserwację znaków odpowiadają jednostki samorządu terytorialnego, a na terenie parku narodowego dyrektor parku.

Jeżeli tak będzie w rzeczywistości - to po co w ogóle przewodnicy w górach.

Przewodnicy będą dla tych, którzy chcą być w górach prowadzeni przez przewodnika, a nie że muszą być prowadzeni. Jeszcze raz powtórzę, że nikt nie ma zamiaru likwidować zawodu przewodnika, a chodzi o uwolnienie turystów od przymusu chodzenia grup turystów w eskorcie przewodnika w takich miejscach jak otwarte centra miast, drogi publiczne czy publicznie dostępne szlaki turystyczne.

§ 4. 1. Osoby fizyczne uprawiają sport, rekreację ruchową i turystykę górską na własne ryzyko i własną odpowiedzialność.

Mowa o osobach fizycznych - ale nie doczytałem się, że własne ryzyko i odpowiedzialność dotyczy zorganizowanych grup 10 osobowych (i więcej) wędrujących powyżej 600 m npm.

Nie doczytałeś się bo to czy mniej czy więcej niż 10 osób to bzdura, której na szczęscie juz nie będzie.

MSWiA przygotowało już nowelizację Rozporządzenia

Tylko, że to było za rządu PiS&Samoobrona&LPR [PROJEKT z dnia 26.03.2007 r.]
Aktualizacji do wyborów nie było - a obecny rząd PO&PSL tej nowelizacji nie powtórzył.

Projekt nowelizacji dostosowany jest do standardów unijnych, Polska podpisała zobowiązania międzynarodowe i nie ma znaczenia jaka partia sprawuje rządy, bowiem w myśl tych zobowiązań zmiany w naszym prawie są nieuchronne i projekt musi zostać wcielony w życie. Natomiast opieszałość z wprowadzaniem tych zmian to już całkiem inna kwestia.

[krajka]

Natomiast opieszałość z wprowadzaniem tych zmian to już całkiem inna kwestia.

To co było za rządu PiS&Samoobrona&LPR [PROJEKT z dnia 26.03.2007 r.] jest nieaktualne.
Rozporządzenia RM to sprawa obecnego Rządu - mocno wątpię aby przejęto cośkolwiek po poprzednikach.
Bo sama nowelizacja rozporządzenia moim zdaniem w dobrym kierunku.

[Lechu]

Natomiast opieszałość z wprowadzaniem tych zmian to już całkiem inna kwestia.

To co było za rządu PiS&Samoobrona&LPR [PROJEKT z dnia 26.03.2007 r.] jest nieaktualne.

Nieprawda! Projekt jest aktualny, o czym świadczy fakt, że jest umieszczony na oficjalnej stronie MSWiA. To nie jest projekt rządowy opracowany przez polityków z PiS i Samoobrony, a projekt opracowany przez specjalistów, m.in. od prawa międzynarodowego, z uwzględnieniem uwag takich instytucji jak TOPR i GOPR. Prace nad tym projektem rozpoczęto jeszcze przed rządami PiS, o czym wiem choćby z korepondencji między Departamentem Bezpieczeństwa Powszechnego MSWiA a Klubem Sudeckim z Poznania (zobacz => http://www.ksp.lanet.wroc.net/mswia.gif). Nie wiem dlaczego błędnie sugerujesz, że każda zmiana składu personalnego w rządzie po wyborach oznacza automatyczne zdeaktualizowanie rozporządzeń poprzedniego rządu i projektów zmian w prawie powstałych za poprzednich rządów. Obecnie obowiązujące Rozporządzenie RM przetrwało wszystkie zmiany rządów od 1997 r., choć od dawna jest powszecnie krytykowane, o czym mowa na przykład w artykule z lutego br. pt. "Bezprawie w górach", który przytaczam poniżej (wytłuszczenia moje).

Od 11 lat obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów, które powoduje, że niemal wszyscy notorycznie łamiemy prawo, choć nie zdajemy sobie z tego sprawy. W dokumencie pełno jest absurdalnych paragrafów.

Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe oraz Polskie Towarzystwo Turystyczno Krajoznawcze od lat toczą beznadziejną walkę z kolejnymi rządami o zmianę rozporządzenia z maja 1997 r. "w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne".

- Jaki sens jest łączyć w jednym akcie prawnym kwestię reguł zachowywania się w górach i nad wodą, tym bardziej, że istnieją odrębne rozporządzenia rządu o alpinizmie czy o przewodnictwie górskim - mówi Adam Jonak, od 1963 r. ratownik GOPR, inicjator i współautor 4-tomowego "Poradnika ratownika GOPR".

Okazuje się, że nie ma w Polsce wyciągu narciarskiego, który spełniałby normy określone przez rząd 11 lat temu. Wymagają one, by narciarz zjeżdżający ze stoku miał wokół siebie 100 metrów kwadr. wolnej przestrzeni. Na zdecydowanej większości tras narciarskich w naszym kraju jest - jak wynika to z wyliczeń - mniej niż 50 m kwadr. wolnej powierzchni na osobę.

- Mamy teraz następujące wyjścia: albo zamknąć trasy narciarskie, by respektować prawo, choć jest ono skrajnie nieżyciowe, albo doprowadzić do wycięcia w kraju setek hektarów lasów, żeby trasy spełniały wymogi rozporządzenia - mówi Adam Jonak.

Mało kto zdaje sobie także sprawę z tego, że bez górskiego przewodnika wycieczka nie może chodzić po parkach narodowych i rezerwatach, niezależnie od wysokości nad poziomem morza. Grupy nie mogą też poruszać się w terenie leżącym powyżej 1000 m npm - tak bowiem stanowi rozporządzenie Rady Ministrów.

W praktyce oznacza to, że przewodnika musi mieć grupa idąca np. z Gubałówki (1120 m npm) drogą asfaltową na Butorowski Wierch (1160) czy z Palenicy Białczańskiej szosą do Morskiego Oka lub brukowaną drogą z Kuźnic do schroniska Kalatówki.

- Bez przewodnika nie można też iść, by nie łamać prawa, z Sidziny do schroniska na Hali Krupowej czy z Rycerki Górnej do schroniska Wielka Racza - irytuje się Adam Jonak. - Podobnych przykładów, przecież na zdrowy rozum absurdalnych, można podać wiele - dorzuca.

Adam Jonak ma bardzo bogatą korespondencję pomiędzy kolejnymi rządami a TOPR, GOPR i PTTK. Jej efekt jest w zasadzie zerowy. Premierzy, ministrowie spraw wewnętrznych i administracji oraz posłowie najczęściej w ogóle nie odpowiadali na pisma tych trzech kompetentnych instytucji, a jeśli już - to były one bardzo zdawkowe, świadczące o całkowitym niezrozumieniu problemu.

źródło => http://wiadomosci.o2.pl/?s=512&t=10475#more

I to by było na tyle, bo za chwilę wybieramy się do kościoła ze święconką.

[krajka]

Ale nowelizacja z 26.03.2007 Rozporządzenia RADY MINISTRÓW z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne - na pewno
w dobrym kierunku.

[Lechu]

Z opracowanych przez zespół Ministerstwa Sportu i Turystyki założeń do projektu nowelizacji Ustawy o usługach turystycznych z dnia 21 maja 2008 r.:

I. Wprowadzenie
(...)
2. Wskazanie słabych stron istniejącej regulacji.

Do słabych stron istniejącej regulacji należy zaliczyć:

(...)

- system zdobywania uprawnień przewodników turystycznych i pilotów wycieczek jest bardzo skomplikowany i czasochłonny, a źródłem konfliktów jest nakładanie się zakresów uprawnień a także obowiązek korzystania z opieki przewodnika przy zwiedzaniu wybranych miast; poza tym systemem pozostaje nadal prowadzenie licznych imprez turystyki kwalifikowanej (wysokogórskiej, kajakowej, żeglarskiej itp.); nie uwzględnia także otwarcia rynku dla przewodników z innych państw europejskich;
(...)

VI. Przewodnictwo turystyczne, opieka nad turystami

1. Model docelowy przewodnictwa turystycznego.
Zakłada się jedno, podstawowe uprawnienie przewodnika turystycznego, obejmujące dotychczasowe kompetencje pilotów wycieczek i zakres metodyczny przygotowania przewodników turystycznych. Uprawnienie tego rodzaju pozwala na prowadzenie wycieczek krajowych i zagranicznych a także pozwala na oprowadzanie wycieczek na wszystkich obszarach, nie znajdujących się na liście obszarów wyłączonych i niektórych terenach górskich.
Przewiduje się pozostawienie odrębnego uprawnienia przewodnika górskiego, uzyskiwanego przez przewodników turystycznych, związanego z prowadzeniem wycieczek na szlakach górskich, bez wyodrębniania obszarów tych uprawnień. Zakres tych uprawnień koresponduje z zakresem określonym przepisami o bezpieczeństwie w górach.
Oprowadzanie na obszarach wyłączonych wymaga uzyskania dodatkowego uprawnienia, potwierdzanego w dokumentach przewodnika turystycznego. Obszary wyłączone (zakłada się listę nie dłuższą niż 300 miejsc i obiektów) określane będą rozporządzeniem ministra właściwego do spraw turystyki. Na listę powinny zostać wpisane obiekty o szczególnym znaczeniu dla kultury narodowej, wskazane obszary parków narodowych i rezerwaty przyrody, a także miejsca stwarzające szczególne zagrożenia dla zwiedzających. Uprawnienia dla obszarów wyłączonych wydają jednostki odpowiedzialne za ich udostępnianie. Prawa i obowiązki przewodników obszarach wyłączonych określają regulaminy tych obszarów, lub inne dokumenty określające ich udostępnianie.
Zwiedzanie obiektów prywatnych odbywa się na zasadach określonych przez ich właścicieli. Wyjątki od tej zasady mogą wynikać z umów właścicieli z organami państwowymi lub samorządowymi.

2. Przewodnicy wysokogórscy.
Celowe jest określenie odrębnego uprawnienia przewodników wysokogórskich, związanego z prowadzeniem turystów w górach wysokich, typu alpejskiego, trasami wymagającymi przygotowania alpinistycznego lub innego podobnego typu. Uprawnienia w tym zakresie także nie są związane z konkretnym obszarem górskim.

3. Uznawanie dotychczasowych uprawnień.
Dotychczasowe uprawnienia przewodników turystycznych i pilotów wycieczek będą honorowane w ich obecnym zakresie bez ograniczenia w czasie i bez konieczności uzyskiwania potwierdzeń. Dotyczy to także oprowadzania po obszarach wyłączonych.
Nie przewiduje się utrzymywania w dalszym ciągu systemu potwierdzania „starych” uprawnień, dotychczas nie zweryfikowanych (art. 22a i 49 ustawy).

4. Tryb i zakres szkolenia.
Przewiduje się pozostawienie odrębnego (w stosunku do ogólnego systemu kształcenia zawodowego i ustawicznego) systemu kształcenia przewodników turystycznych. Kształcenie powinno uwzględniać nie tylko formy kursów (pozaszkolne), ale także regularne kształcenie w szkołach wyższych i policealnych.
Dotychczasowa decyzja upoważniająca do szkolenia powinna zostać zastąpiona zgłoszeniem jednostki szkolącej, podlegającej kontroli w tym zakresie. Jako uzasadnione pozostaje uprawnienie marszałka do wydania zakazu szkolenia w przypadku naruszania wymagań tym zakresie przez jednostkę szkolącą. Proponuje się rozważyć uwzględnienie, w zakresie kontroli merytorycznej szkolenia, kompetencji komisji egzaminacyjnych.
Uzasadnione jest wprowadzenie centralnej ewidencji jednostek szkolących – na podstawie zgłoszeń.
System szkolenie przewodników turystycznych nadzorowanego przez marszałków województwa obejmować powinien następujące moduły:
- szkolenie podstawowe przewodnika turystycznego,
- szkolenie dodatkowe przewodnika górskiego,
- szkolenie uzupełniające dla pilotów wycieczek ubiegających się o uprawnienie przewodnika turystycznego w nowym zakresie,
- szkolenie uzupełniające dla przewodnika turystycznego nie posiadającego uprawnień pilota wycieczek – dla uzyskania uprawnienia przewodnika turystycznego w nowym zakresie,
Ponadto, poza systemem nadzorowanym przez marszałków przewiduje się:
- szkolenia w obiektach i obszarach wyłączonych, prowadzone przez jednostki udostępniające te obiekty i obszary,
- szkolenie przewodników wysokogórskich – prowadzone przez odpowiednie stowarzyszenia, afiliowane przy organizacji międzynarodowej.

5. Nadawanie uprawnień. Ewidencja.
Organem właściwym doprowadzenia spraw związanych z przewodnictwem turystycznym pozostaje marszałek województwa.
W trybie administracyjnym, przy nadawaniu uprawnień, kontrolowane powinny być jedynie badania lekarskie wstępne. Za kontrolę badań lekarskich okresowych i kontrolnych odpowiada przedsiębiorca zatrudniający przewodnika turystycznego lub sam przewodnik działający na własny rachunek. Brak wymaganych badań lekarskich będzie podstawą dochodzenia roszczeń względem przedsiębiorcy świadczącego usługę przewodnicką, może także uzasadniać odpowiedzialność karną, w przypadku narażenia turystów na niebezpieczeństwo..
Wprowadza się centralną ewidencję uprawnień, zarówno dotychczasowych, jak i nowych. Ewidencja nie obejmuje uprawnień na obszary wyłączone – informacje o kwalifikacjach w tym zakresie i ewentualnie o dodatkowym przygotowaniu przewodników turystycznych powinny zwierać bazy danych udostępniane przez organizacje przewodników lub przedsiębiorców.

6. Odpowiedzialność dyscyplinarna przewodników turystycznych.
Pozostaje w dotychczasowym zakresie odpowiedzialność administracyjna i kontrola administracyjna przewodników. Proponuje się wprowadzić sankcję 3 lat zakazu wykonywania zawodu w przypadku cofnięcia uprawnień.
Proponuje się na nowo określić jakie przestępstwa dyskwalifikują do posiadania uprawień przewodnika turystycznego, bowiem dotychczasowe określenie zakresu tych przestępstw budzi wątpliwości.

7. Obowiązek zapewnienia opieki przewodnika turystycznego.
Obowiązek zapewnienia opieki przewodnika turystycznego przez organizatora imprezy turystycznej, także nie będącego przedsiębiorcą, zostaje ustalony jako domniemanie, dotyczy wszystkich rodzajów imprez turystycznych a nie tylko wycieczek, jak obecnie, ale może zostać wyłączony umową. Bezwzględny obowiązek korzystania z usług przewodnika dotyczyć może tylko obszarów wyłączonych, w przypadku szczególnych zagrożeń dla turystów.
W przypadku imprez pobytowych należy odróżnić zatrudnianie rezydenta sprawującego opiekę nad turystami, którym opiekę tę zapewniono w umowie (także w sposób dorozumiany) od ustanowienia przedstawiciela ograniczającego się do załatwiania spraw organizacyjnych i utrzymywania kontaktu z organizatorem turystyki. W tym pierwszym przypadku należy wymagać uprawnień przewodnika turystycznego (lub dotychczasowych uprawnień pilota wycieczek).

8. Znajomość języka obcego.
Organizator turystyki ma obowiązek zatrudniania przewodników turystycznych (pilotów wycieczek) znających odpowiedni język obcy na poziomie biegłości B2 Europejskiego Systemu opisu Kształcenia Językowego Rady Europy. Katalog dokumentów potwierdzających znajomość języka obcego powinien być otwarty, co uzasadnia zlikwidowanie delegacji dla ministra właściwego do spraw edukacji do określenia listy świadectw i certyfikatów potwierdzających znajomość języka obcego w tym zakresie. Przewiduje się pozostawienie komisji językowych powoływanych przez marszałków województwa, jednak bez tworzenia centralnej listy egzaminatorów.

9. Ograniczenie kontroli.
Kontrola organizatorów turystyki w zakresie przez posiadania przewodników turystycznych zatrudnianych przez nich uprawnień, badań lekarskich i znajomości języka zostaje wyłączona z zakresu działania administracji. Kontrola taka dokonywana jest w postępowaniu cywilnym na wniosek klienta, ewentualnie w postępowaniach dotyczących ochrony konsumenta, jeżeli organizator bezpodstawnie powołuje się na kwalifikacje posiadane przez zatrudnianych przez niego przewodników.

10. Wykonywanie funkcji przewodnika turystycznego przez cudzoziemców.
Cudzoziemcy, towarzyszący grupom turystów z krajów ich pochodzenia, nie muszą uzyskiwać dodatkowych uprawnień na wykonywanie swoich zadań, poza obszarami wyłączonymi. Zasady wykonywania tych zadań na obszarach wyłączonych określają osoby zarządzające tymi obszarami.
Zasady stałego wykonywania funkcji przewodnika przez obcokrajowców regulują przepisy odrębne. Sytuacja przewodników posiadających odpowiednie uprawnienia w innych państwach Unii Europejskiej jest odmienna, niż sytuacja osób nie posiadających takich uprawnień, które powinny uzyskiwać je na warunkach określonych w ustawie. Uznaje się za celowe wprowadzenie obowiązku zgłoszenia dla przewodników posiadających równoważne polskim uprawnienia uzyskane w innych państwach UE. Zgłoszenie zamiaru wykonywania zawodu może być podstawą uwidocznienia przewodnika w polskiej ewidencji uprawnionych.